Kotwy drutowe oraz wszystkie inne materiały do mocowania elewacji muszą być wykonane ze stali nierdzewnej w gatunku zgodnym z EN-845-1.
Elewacja jest obciążona parciem i ssaniem wiatru, w związku z tym kotwy muszą odznaczać się dużą wytrzymałością na ściskanie i rozciąganie. Powinny przy tym być wykonane z materiału na tyle elastycznego, żeby umożliwić oddzielną pracę elewacji i ściany zasadniczej. Zbyt sztywne kotwy mogą doprowadzić do zarysowań elewacji (w czasie ogrzewania słońcem nie pozwolą na przemieszczanie się elewacji względem ścian wewnętrznych). W związku z tym kotwy nie mogą być za grube. Zalecana średnica to 4 mm. Przy dużych obciążeniach wiatrem zwiększa się po prostu liczbę kotew na 1 m2 elewacji.
Liczba kotew na 1 m2 zależy od wielu czynników i powinna być każdorazowo przeliczona przez konstruktora. W 99 przypadkach na 100, sprawdza się liczba 5 sztuk/m2. W takim przypadku kotwy umieszcza się co 50 cm w rozstawie poziomym i co 40-45 cm w rozstawie pionowym, w ten sposób, aby „mijały” się one między sobą. Dodatkowo wokół otworów (okiennych i drzwiowych) umieszcza się kotwy liniowo (3 sztuki na metr bieżący).
Kotwy można podzielić na dwie grupy:
Kotwy wkładane w spoiny
Przeznaczone są do wkładania w zaprawę podczas wznoszenia ściany wewnętrznej. W zależności od technologii wznoszenia ściany wewnętrznej (rodzaju zaprawy), stosuje się dwa rodzaje kotew:
Obie grupy kotew najlepiej sprawdzają się w przypadkach, gdy moduł wysokości elementów ściany nośnej jest wielokrotnością wysokości cegieł elewacyjnych (lub jest po prostu taki sam). Główną zaletą takich kotew jest bardzo prosty montaż. Wadą – konieczność odginania w przypadku, kiedy spoiny obu ścian nie pokrywają się ze sobą.
Kotwy do późniejszego montażu
Stosowane są w kilku przypadkach:
W naszej ofercie mamy kilka rodzajów kołków rozporowych, stosowanych w zależności od rodzaju podłoża, tj. materiału z jakiego została wykonana ściana (np. żelbet, ceramika, beton komórkowy, itp.)